Dinozaur

Mój stosunek do książki artystycznej jest, eufemistycznie mówiąc, mocno ambiwalentny. A jednak urzekł mnie pewien projekt, choć traktowałabym go raczej jako obiekt czy fetysz, a nie książkę par excellence. Chodzi o „Dinozaura” Nathana D. Paoletty. (Swoją drogą, autorzy gier rpg, którzy są przy okazji artystami, wzbudzają we mnie lęk metafizyczny.) Celem projektu było opowiedzenie historii z dzieciństwa. „Dinozaur” to kolejne warstwy tekstu, które nakładają się na siebie i uzupełniają.

Ten i inne projekty Paoletty: tutaj.